نگاه دیگر

قاعده کلی برای تجویز محدود کننده تراکمی یا برش دهنده قله

-در افراد دارا ی کم شنوایی ملایم یا متوسط نباید برش هنده قله استفاده شود ، در درصدی از این بیماران که ممکن است آنچه که انتخاب میکنند مهم نباشد،و اگر شانس دوباره ای داشته باشند بسیار بسیار به ندرت برش قله را انتخاب میکنند داده میشود. در هر حال تعداد زیادی محدود کننده تراکمی را انتخاب میکنند.

-در افراد با کاهش شنوایی شدید انتخاب کمتر بحرانی ست.یک درجه ی افزایش یافته ای که کلیک قابل مشاهده باشد در نظر گرفته نخواهد شد  اما دوباره تعداد کمی برش دهنده قله را ترجیح میدهند. در نتیجه همیشه محدود کننده تراکمی را تجویز میکنند.

-در افرادی با کم شنوایی عمیق اگر بیمار تاریخچه ای از ترجیح بر گارگذاری ولوم کنترل در میزان حداکثر یا شکایت هایی از اینکه نمی تواند صدا را به اندازه کافی بلند کند داشته باشد،برش دهنده قله استفاده میشود. از طرفی دیگر اگر چه تعدادی از افراد از محدود کننده تراکمی استفاده میکنند ولی ممکن است تفاوتی بین این دو گزینه وجود داشته باشد.

-در کودکان بسیار جوان با آسیب عمیق نشان دادن اینکه بلندی رضایت بخش است انتخاب کینه آمیز است.این کودکان جوان معمولا با قویترین کمک به واسطه جایگذاری حداکثر OSPL90 شان شایستگی پیدا نخواهند کرد . وقتی که OSPL90 به زیر میزان حداکثر کاهش میابد به نظر میرسد این کاهش با محدود کننده تراکمی بیشتر از برش دهنده قله محسوس باشد .در مورد این بیمار به طور موثری باقیمانده شنوایی برای استفاده از علایم بینایی در گفتار را دارد .(محدود کننده تراکمی این علایم را تنزل رتبه می دهد ولی برش دهنده قله نه.)

-در هر میزان کاهش اگر سمعک یک نوع از تراکمی را داراست که تدریجا بهره را با افزایش بالاتر از سطح ورودی معمول کاهش میدهد کمک ممکن است به ندرت به محدود کردن خروجیش نائل شود . اگر میزان تراکم به اندازه ای بالا ست ،زمان حمله به اندازه ای پایین وآستانه تراکم به قدری پایین ، نوع محدود کننده مهم نخواهد بود.

منبع: 

www.tehransafir.com